Ile jest nowego w Maździe CX-5? - Porównanie kompaktowych SUV-ów z dieslami

Kokpit Qashqaia jest wykończony na nieco niższym poziomie niż u rywali, ale jego obsługa okazuje się bezproblemowa.

Najmniejszy bagażnik (430 l) i najniższa ładowność (444 kg). Panele podłogi można ustawić pionowo i podzielić przestrzeń. Także tu uzyskuje się równą podłogę po złożeniu oparć kanapy.

Nowa czy nie nowa? Mazda wyostrzyła design „CX-piątki”, zafundowała jej też nowy kokpit, za to paleta silników i reszta mechaniki została po staremu. Nawet rozstaw osi jest ten sam i wynosi 2,7 m długości. Czy to źle? Ależ skąd! Bowiem niezmiennie goście zajmujący miejsca w CX-5 mają pod dostatkiem przestrzeni i nie muszą się też szczególnie liczyć z bagażem – kufer mieści od 506 do 1620 l. Jedynie cienkie obicia foteli oraz niezbyt duży ekran o przeciętnej grafice (jak na dzisiejsze standardy) mogą wywoływać niezadowolenie. Niedociągnięcia odkryliśmy też w zestrojeniu zawieszenia. W mieście podczas wolnej jazdy Mazda nieprzyjemnie się potyka o niedoskonałości jezdni i przekazuje je przez dość sztywne sprężyny do wnętrza. Jednak w trakcie szybszej jazdy komfort amortyzacji się poprawia, auto porusza się bardziej gładko. Ponadto wyższe tempo lubi też silnik. Jego 150 KM wystarcza, żeby przyspieszyć od 0 do 100 km/h w mniej niż 10 s i rozpędzić się do maksymalnie 200 km/h. Do tego czuły, ale już nie tak nerwowy wokół „zera” układ kierowniczy i precyzyjny lewarek skrzyni biegów. Wszystko pięknie? No, niezupełnie. 39 m drogi hamowania to wynik, który kosztuje CX-5 wiele cennych punktów.

Porządek elementów obsługi jest taki sam, jak w poprzedniku. Kształt deski nabrał jednak lekkości, dopracowano też jakość tworzyw i wykończenia.

CX-5 wyposażono w wygodny mechanizm składania kanapy i roletę, która unosi się wraz z klapą. Słuszne 506 l pojemności, równa podłoga, ale niestarannie rozpięta wykładzina na tyle prawego oparcia.

Kia należy do najchętniej kupowanych SUV-ów na naszym rynku. Trudno się dziwić, że odnosi takie sukcesy – to auto świetnie wygląda, jest rozsądnie wycenione i ma atrakcyjny pakiet wyposażenia nawet w niższych wersjach. Przy bliższym poznaniu docenia się też dobrą jakość wykonania i umiejętnie wygospodarowaną przestrzeń w kabinie (co wobec tej bryły nadwozia jest sztuką). Dzięki temu w obu rzędach siedzeń wygodnie się podróżuje na przyjemnie miękko obitych fotelach i kanapie. Bagażnik ma 503 l pojemności, jednak 1492 l po złożeniu oparć to trochę mniejniż u konkurentów. Nie najlepiej wypada też komfort jazdy na 19-calowych kołach. W wersji z felgami w mniejszym rozmiarze zawieszenie będzie sobie lepiej radziło. No bo po co się męczyć podczas dalekich podróży, do których Sportage świetnie się nadaje? 136 KM jego 2-litrowego silnika wystarcza – nie mniej i nie więcej. Jednostka Kii jest bardziej spragniona od mocniejszego TDI Tiguana i zużyła w teście 6,5 l/100 km. Ponadprzeciętnie długa jest jak zwykle gwarancja – wciąż zachęcamy konkurencję, żeby brała przykład z Kii, tak samo jak w kwestii rozsądnej polityki cenowej. Sportage to naprawdę udane auto, które z czystym sumieniem można polecić.

Kokpit Sportage’a lubimy za czytelnie opisane duże przyciski i łatwy w obsłudze system multimedialny.

Sportage ma starannie rozplanowaną przestrzeń bagażową. 503 l pojemności, równa podłoga, schowek na drobiazgi, jednak oparć nie da się złożyć od tej strony. Najwyższa ładowność – 543 kg.

Wraz z obecną generacją Tiguan nieco urósł, ale nie na tyle, żeby stać się zbyt wielkim. Mierzy 4,49 m długości, czyli lokuje się między 4,55-metrowym CX-5 a Sportage’em, który ma 4,48 m. W środku jednak jest zdecydowanie większy od konkurentów. Na wszystkich miejscach oferuje większą swobodę ruchów, także pod względem pojemności bagażnika wiedzie prym. W Tiguanie podobają nam się też: porządne wykończenie kabiny, obszerne fotele i wysoki komfort jazdy. Dzięki adaptacyjnemu zawieszeniu podróżujący mogą zarówno cieszyć się regulowaną twardością amortyzatorów, jak i – w zależności od stanu nawierzchni – dopasowywać ustawienia. Dwulitrowe TDI gwarantuje nie tylko najlepsze osiągi, lecz także świetne maniery. I jako jedyne ma układ oczyszczania spalin z wykorzystaniem mocznika AdBlue – inaczej nie byłoby w stanie spełnić normy emisji spalin. Widać, VW wyciąga wnioski ze swoich krętactw. Teraz mógłby jeszcze pochylić się nad warunkami gwarancji. 2 lata? Serio? Nikt w tym towarzystwie nie jest tak skąpy. Dłuższy okres ochrony można mieć tylko za dodatkową opłatą. A płacić trzeba też w VW słono za wiele elementów, które konkurenci mają w standardzie. Stąd też najwyższa cena po doposażeniu.

Kokpit Tiguana ma kilka twardych powierzchni, które powinny być miękkie, ale poza tym nie można mu nic zarzucić. Mało fantazyjny wygląd z nawiązką rekompensuje wzorowa ergonomia.

Tiguan ma największy bagażnik (520 l), można go jeszcze powiększyć, przesuwając kanapę do przodu. Wygodnie składa się też oparcia. Szkoda tylko, że zamiast rolety jest tu sztywna półka zakrywająca kufer.

Każdy z testowanych SUV-ów ma swoją popisową konkurencję, w której zawstydza rywali.