Pomysł na wakacje: Turcja w pigułce

Zaskoczeniem było zróżnicowanie terenu, roślinności i kuchni, która urzekła bogactwem smaku i pomysłowością, a wszystko to dzięki gościnności ludzi. Przez miejscowych zawsze przyjmowani byliśmy bardzo serdecznie, nierzadko stawaliśmy się centrum zainteresowania, może to przez „urok osobisty”, a może przez oklejony samochód ludzie patrzyli z zaskoczeniem i zainteresowaniem.

Gdy byliśmy już na terenie dawnego Kurdystanu, gdzie do Iranu zostało zaledwie kilkanaście kilometrów, zaskoczył nas widok licznych kontroli na drodze, przeprowadzanych przez uzbrojone wojsko w opancerzonych wozach, a nawet czołgach – wszystko oczywiście dla zapewnienia bezpieczeństwa. W podróży udaliśmy się w bardzo ciekawe i zaskakujące miejsca, np. Nemrut Dagi, ale zanim tam dotarliśmy mieliśmy drogę pełną przygód. Bezdroża zasadniczo nam niestraszne, ale złamany most, ulewy, mgły, gradobicie, szarańcza – zastanawialiśmy się, co jeszcze nas czeka… zaraza?

W kurdyjskiej wiosce pokonaliśmy bród tak jak jej mieszkańcy, z tą różnicą, że oni na osiołku, a my Hiluxem. Dalej było jednak już tylko gorzej, piaszczysta droga zmieniła się w płynącą glinę, ulewa w gradobicie, ale mimo to staraliśmy się jechać dalej. Po ostrzeżeniach Kurdów zawróciliśmy (rozsądek górą), ale i tak przy prędkości 20 km/h zmyło auto z drogi i wylądowaliśmy w rowie. Reakcja Kurdów była natychmiastowa – podjechali traktorem i wyciągnęli nas z opresji. Jak się później okazało, byliśmy obserwowani przez turecką żandarmerię, która pomogła nam także wtedy, gdy okazało się, że filtr paliwa nie dał rady zanieczyszczeniom i należało wymienić go na nowy.

Mimo przeciwności losu i przygód dotarliśmy do Nemrut Dagi, który odwiedziliśmy dwa razy, i to nie dlatego, że aż tak zbłądziliśmy, ale dlatego, że w Turcji są dwa takie miejsca. Pierwsze to wygasły wulkan przy największym jeziorze Van w Turcji, które powstało w wyniku erupcji. Na wyspie znajduje się ormiański kościół z X w. (niestety, kościół był poddawany renowacji i nie było wstępu). Imponujący kocioł zapadliskowy wulkanu ma średnicę 8 km. Wzgórze zwiedziliśmy dogłębnie, najpierw wspinając się samochodem na szczyt 2800 m n.p.m. a potem zjeżdżając do krateru wąską krętą dróżką, niewiele szerszą niż samochód.

Tam czekało jeziorko o przepięknej barwie, pełne niezliczonych minerałów. Widok dech zapiera, ale mimo żaru lejącego się z nieba nawet stopy nie zamoczyliśmy. Z powrotem natrafiliśmy na specyficzny „znak drogowy”: cztery kamienie w poprzek drogi, ostrzegające o wyrwie mającej 2 metry długości i 3 m głębokości – aż włos się jeży!

Drugi Nemrut Dagi to najwyższa góra (2150 m n.p.m.) południowo-wschodniej Anatolii. Droga na szczyt jest szutrowa, wąska i kręta – czasem zakręty miały ponad 180° i wiły się to w górę i dół. Obok straszyły liczne, strome przepaście a my wciąż walczyliśmy z naturą, tzn. nieubłagalnie zachodzącym słońcem – chcieliśmy dotrzeć na szczyt przed zachodem. Wygraliśmy i dotarliśmy na czas, a w nagrodę naszym oczom ukazał się malowniczy widok na okolicę. \

pięknej scenerii, oświetlonezachodem słońca stoi gigantyczne sanktuarium wzniesione przez Antiocha w I w p.n.e. – kurhan usypany z drobnych kamyków skalnych, pod którym znajduje się grobowiec oraz trzy tarasy przylegające od wschodu, zachodu i północy. Dwa z nich ozdobione są pięcioma 8-metrowymi posągami Apolla, Tyche, Zeusa, króla Antiocha i Heraklesa w towarzystwie orłów i lwów (niestety, w wyniku licznych trzęsień ziemi dwumetrowe głowy posągów pospadały). To wspaniałe i widowiskowe miejsce do 1881 r. było znane jedynie tutejszym pasterzom. Jest to nadal miejsce tajemnicze, ponieważ jeszcze nikomu nie udało się wejść do środka. Wrażenia niesamowite – z jednej strony księżyc, z drugiej czerwony zachód słońca, wokół surowe góry, a pośrodku my.

Wrażenia są fantastyczne i nie do opisania, niestety, zdjęcia też nie oddają w pełni magii i piękna tego miejsca – tam trzeba być i zobaczyć wszystko na własne oczy. Tak w wielkim skrócie przedstawia się nasza pełna przygód i napotkanych wspaniałych ludzi wyprawa po Turcji. Także przygód kulinarnych, ponieważ Turcja jest pełna orientalnych i nieznanych smaków, które mogliśmy poznać dzięki obcym ludziom, dzielących się z tym, co mieli.

Po więcej szczegółów zapraszamy na blog www.teodorowscy.blogspot.com. Dziękujemy wszystkim którzy pomogli nam zrealizować marzenie, trzymali kciuki i pomagali, kiedy tego potrzebowaliśmy.